Kara za gwałt - szafi
Gwałt (zina) potwierdzony przez czterech uczciwych świadków lub przyznany się do niego przed islamskim sędzią (qadi) jest karany ukamienowaniem (rajm).
Jeśli nie ma przyznania się przed sądem, islamski sędzia zazwyczaj zakwalifikuje większość przypadków gwałtu jako przestępstwo seksualnego nadużycia, a nie właściwego cudzołóstwa (zina). Wówczas kara będzie inna, określona przez prawo danego państwa muzułmańskiego lub przez sędziego (tazir), na przykład kara więzienia.
Zazwyczaj ustala się to na podstawie zeznania kobiety wraz z dowodami poszlakowymi (qarain).
Poza karą sądową gwałt nie ma wpływu na linię rodową dziecka: matka nadal będzie uznawana za matkę, a jeśli jest zamężna, jej mąż będzie uważany za ojca dziecka, chyba że podejmie kroki prawne, aby zaprzeczyć ojcostwu.
Jak islam chroni przed gwałtem?
Godność seksualna i linia rodowa (arab. ʿird) należą do najważniejszych wartości w islamie. Istnieje niezliczona liczba zasad w prawie islamskim, które mają na celu ochronę nienaruszalnego prawa do poszanowania własnego ciała, godności, rodziny i poczucia przynależności.
Małżeństwo samo w sobie jest jedną z największych instytucji chroniących przed gwałtem i nadużyciami seksualnymi. Tak jak zapewnia fizyczną i emocjonalną ochronę kobietom, tak również zmniejsza frustrację seksualną, która może być jedną z przyczyn gwałtu. Przekazano, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:
„Gdy przychodzi do was mężczyzna starający się o rękę waszej córki i jest on pobożny i ma dobre cechy charakteru — wydajcie ją za niego. Jeśli tego nie zrobicie, na ziemi zapanuje wielkie zamieszanie i szerzące się zepsucie.” (Tirmidhi)
Warto zaznaczyć, że prawo do zawarcia małżeństwa jest uznawane za jedną z podstawowych ludzkich potrzeb. Jeśli mężczyzna nie ma środków, by się ożenić, może otrzymać zakat (obowiązkową jałmużnę), by mu w tym pomóc.
Również jednym ze sposobów finansowego wsparcia, jakie dzieci mają obowiązek zapewnić ojcu, jest pomoc w opłaceniu posagu oraz kosztów związanych z utrzymaniem żony, jeśli sam ojciec nie ma środków. Wśród wielu innych celów, to również zmniejsza ryzyko cudzołóstwa i gwałtu (zinā).
Innym środkiem, który Prawo Święte (Sharīʿa) stosuje, aby zapobiec ryzyku gwałtu, jest zakaz przebywania w odosobnieniu z osobami płci przeciwnej, które nie są bliskimi krewnymi (maḥārim). Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:
„Niech żaden mężczyzna nie przebywa sam z kobietą, chyba że jest z nią jej bliski krewny (maḥram).” (Bukhārī i Muslim)
W jednym z ostrzeżeń Departamentu Stanu USA dotyczących zagrożeń związanych z gwałtami wobec turystów w pewnym kraju napisano:
„Nie podróżuj samodzielnie, zwłaszcza jeśli jesteś kobietą.”
Właśnie z powodu tej widocznej rzeczywistości, Prawo Święte zakazuje kobietom podróżowania w samotności. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział:
„Niech żadna kobieta nie podróżuje bez bliskiego krewnego (maḥrama).” (Muslim)
Jako surowe odstraszające działanie, Prawo Święte przewiduje bardzo ciężką karę za gwałt (zinā): ukamienowanie na śmierć. Oprócz innych ogólnych środków chroniących kobiety, jest to wyraźny i poważny środek odstraszający ustanowiony przez Szarīʿę, mający na celu ich ochronę.
Wszystkie powyższe kwestie — wśród wielu innych uregulowanych przez Prawo Święte — służą usunięciu przyczyn i okoliczności prowadzących do gwałtu.
Systemy obrony rodzinnej
Nikt nie spodziewa się gwałtu — zwłaszcza ze strony członków rodziny. Smutna prawda jest jednak taka, że to się zdarza. Jednym z najlepszych mechanizmów obronnych jest edukacja dzieci na ten temat, uczenie ich, jak reagować w takich sytuacjach, oraz dbanie o otwartą komunikację.
Jeśli ktoś z rodziny wie, że wszyscy chłopcy i dziewczynki w domu są świadomi, czym jest molestowanie, wiedzą, jak na nie reagować, i mają przestrzeń do rozmowy z rodzicami lub rodzeństwem, to bardzo, bardzo utrudnia dopuszczenie się takiego czynu.
Jak gwałt jest ustalany w sądzie islamskim
Domyślnie każdy uznawany jest za niewinnego, dopóki nie zostanie udowodniona jego wina. Fałszywe oskarżenie o gwałt lub cudzołóstwo (qadhf) to poważne przestępstwo w prawie szariatu, które podlega surowej karze.
Zasadą jest, że dorosła (czyli po osiągnięciu dojrzałości płciowej) kobieta powinna natychmiast podjąć działania w trakcie lub po akcie gwałtu – powinna krzyczeć, uciekać albo jak najszybciej zgłosić sprawę odpowiednim władzom.
W praktyce jednak często to nie działa w ten sposób. Ofiara (dziewczyna, chłopiec lub kobieta) może być przerażona, nie wiedzieć jak zareagować, może zostać zastraszona groźbą śmierci lub szantażem. Często oznacza to, że zgłoszenie gwałtu może nastąpić dopiero po latach.
W takim przypadku, jeśli sprawca przyzna się do winy, sprawa zostaje zakończona – i w zależności od tego, czy był wcześniej żonaty, zostaje albo ukamienowany na śmierć, albo (jeśli był kawalerem) chłostany i wygnany na rok.
Jeśli nie ma przyznania się do winy, to aby zakwalifikować czyn jako cudzołóstwo (zina), potrzebnych byłoby czterech naocznych świadków. Bez czterech świadków lub formalnego przyznania się przed sądem nikt nie może być ukarany kamieniowaniem za gwałt (zina).
Mimo to, możliwe jest ustalenie winy za napaść seksualną lub wykorzystanie seksualne, nawet jeśli nie spełniono wymogów dotyczących zina – wówczas sąd może orzekać na podstawie zeznań ofiary oraz dowodów pośrednich (okolicznościowych).
Na przykład, dwie kobiety twierdzą, że ich wujek zgwałcił je w dzieciństwie (niech Allah nas wszystkich ochroni!). Połączenie ich zeznań, historii rodzinnej, tego, co widzieli inni członkowie rodziny itp. może zostać wykorzystane, aby udowodnić, że przestępstwo miało miejsce.
Kara za wykorzystanie seksualne
Wykorzystanie seksualne, które nie jest prawnie tożsame z cudzołóstwem (zina), nie skutkuje ukamienowaniem. Zamiast tego przewidziana jest inna kara określona przez prawo kraju muzułmańskiego lub przez sędziego (ta’zir), np. kara więzienia. Na przykład, zgodnie z prawem Malezji, artykuł 376 kodeksu karnego stanowi, że każdy, kto popełnia gwałt, podlega karze więzienia do 20 lat i chłosty.
W przypadkach domniemanej zgody częścią procesu sądowego jest udowodnienie, że kobieta rzeczywiście została zmuszona. Jeśli np. kobieta twierdzi, że zgodziła się do momentu penetracji, a następnie chciała przerwać, w istocie sama przyznaje się do cudzołóstwa (zina). On i tak byłby winny cudzołóstwa.
Konsekwencje dla gwałciciela
Konsekwencją dla gwałciciela jest przede wszystkim kara prawna. Jeśli zostanie ustalone, że doszło do rzeczywistego gwałtu (zina), wówczas – jeśli gwałciciel był żonaty lub wcześniej był żonaty (muhsan) – zostałby ukamienowany na śmierć. Nie leży to w mocy ofiary, aby mu to przebaczyć, gdyż jest to prawo społeczeństwa bronione przez Allaha (haqq Allah), które nie dopuszcza przebaczenia.
Jeśli natomiast gwałciciel nie był żonaty i nigdy wcześniej nie był żonaty, kara obejmowałaby chłostę i wygnanie z miasta na rok (Minhaj al-Talibin).
Prorok ﷺ nakazywał, aby ten, kto popełnił nielegalny stosunek (zina), a nigdy nie był żonaty (lam yuhsan), został wychłostany sto razy i wygnany na rok. (Bukhari i Muslim)
W szkole szafi’ickiej gwałt lub jakakolwiek inna forma grzesznego stosunku (zina) nie wpływa na ważność małżeństwa ani na to, czy ktoś jest mahramem wobec kogoś innego. (Minhaj al-Talibin)
Jeśli np. ojciec zgwałciłby swoją córkę (niech Allah nas wszystkich ochroni!), małżeństwo ojca z matką nadal byłoby ważne, a córka nadal byłaby jego córką. Trzeba by ich jednak odseparować dla jej ochrony.
Ofiara gwałtu
Jedyną prawną konsekwencją dla ofiary gwałtu jest kwestia pochodzenia dziecka. Kobieta, która padła ofiarą gwałtu, byłaby biologiczną i prawną matką dziecka. Jeśli była zamężna, jej mąż byłby prawnym ojcem dziecka, chyba że byłoby to fizycznie niemożliwe (np. gdyby od kilku lat przebywał w innym kraju). (al-Madżmu‘, an-Nawawi)
W przeciwnym razie prawny ojciec musiałby prawnie zaprzeczyć ojcostwu dziecka wobec niego (nafy). Jeśli tego nie zrobi, dziecko prawnie będzie jego.
Biologiczny ojciec nigdy nie będzie prawnym ojcem.
Wniosek
Ze względu na całkowicie niszczycielski charakter gwałtu, islam ustanowił szereg ogólnych i szczegółowych przepisów mających na celu ochronę ludzi przed takim wykorzystaniem seksualnym.
Gwałt zazwyczaj można udowodnić tylko przez przyznanie się winnego lub świadectwo czterech sprawiedliwych mężczyzn. Ponieważ w praktyce zwykle tak się nie dzieje, sąd najczęściej traktuje gwałt jako wykorzystanie seksualne i nie wymierza kary ukamienowania, lecz np. karę więzienia.
Kara za gwałt jest taka sama jak za cudzołóstwo (zina). Jeśli w wyniku gwałtu rodzi się dziecko, należy ono do matki, ale nie do biologicznego ojca.
Modlę się, aby to było pomocne.
[Ustadh] Farid Dingle
Sprawdzone i zatwierdzone przez Shaykh Faraz Rabbani