Jak karać nieposłuszną żonę? Wyjaśnienie kontrowersyjnego wersu z Koranu - hanafi

 Odpowiedź udzielił Mufti Waseem Khan. 

Przed udzieleniem wyjaśnienia wersu z sury An Nisa, który mówi o sposobie "bicia nieposłusznej żony", ważne jest, aby zrozumieć piękne nauki islamu, które zostały podane w związku z dobrym traktowaniem żony. 

W przypadku braku takich informacji i wiedzy, człowiek zazwyczaj dochodzi do przekonania, że islam zachęca do surowego i okrutnego traktowania żony, co jest bardzo dalekie od prawdy. W przeciwieństwie do tego poglądu, który został rozpowszechniony przez przeciwników islamu i muzułmanów, można zauważyć, że nie istnieje żadna inna religia na świecie, która przekazywałaby tak wyraźne nauki na temat dobrego traktowania żony, jak islam. W rzeczywistości można z pełnym przekonaniem stwierdzić, że w islamie nie ma żadnego nauczania, które wskazywałoby na konieczność lub zachęcało do surowości czy okrucieństwa wobec żony.

Sam Święty Koran stanowczo potępia takie zachowanie, gdy stwierdza: „I żyjcie z nimi (żonami) w dobroci”.

Tutaj muzułmanie zostali przez Allaha zobowiązani do życia ze swoimi żonami w dobroci i uprzejmości. Nakazuje im się również, by traktowali je dobrze.

W jednym z przekazów, Abu Hurajra (niech Allah będzie z niego zadowolony) opowiada, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Najdoskonalszym spośród wierzących w wierze jest ten, który ma najlepsze zachowanie, a najlepsi spośród was są ci, którzy najlepiej traktują swoje żony”.

(Przekazane przez at-Tirmiziego, który uznał ten hadis za autentyczny i wiarygodny).

W tym przekazie Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wyraźnie wskazał, że człowiek może osiągnąć doskonałą wiarę, jeśli dobrze traktuje swoją żonę. Oznacza to zatem, że dobre traktowanie żony jest częścią wiary muzułmanina.

W innym przekazie Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Traktujcie kobiety dobrze i bądźcie dla nich uprzejmi”.
(Przekazane przez al-Buchariego i Muslima).

Powyższe polecenie Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) było takim, które wielokrotnie powtarzał swoim towarzyszom. Kładł nacisk na to, by jego wyznawcy byli życzliwi i pełni miłości wobec swoich żon. Nie zachęcał nawet do nienawiści ani niechęci wobec żony. W związku z tym powiedział: „Niech żaden wierzący mężczyzna nie nienawidzi swojej żony. Jeśli nie podoba mu się jedna z jej cech, niech będzie zadowolony z innej, którą ona posiada”.
(Przekazane przez Muslima).

W innym przekazie Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Oto, (posłuchajcie mojego polecenia) traktujcie kobiety dobrze i z życzliwością, gdyż oddały się wam (to znaczy, są pod waszą opieką)”.
(Przekazane przez Ahmada i Ibn Madżaha).

Prorok Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie tylko nawoływał swoich towarzyszy i wyznawców do dobrego traktowania żon, ale sam był w tym wzorem do naśladowania. Był najbardziej kochającym i życzliwym mężem dla swoich żon — nigdy nie podniósł ręki na żadną z nich, ani też nigdy nie podniósł głosu, ani ich nie karcił. Jeśli był niezadowolony z jakiegoś ich czynu, po prostu milczał i nic nie mówił. Zawsze pamiętał o swoich obowiązkach wobec nich i nigdy nie zachowywał się w sposób, który wskazywałby na surowość, okrucieństwo czy złe maniery z jego strony. Dla swoich żon był zwykłym człowiekiem — niesłychanie życzliwym. W związku z tym, gdy zapytano Aiszę (niech Allah będzie z niej zadowolony) o domowe życie Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), odpowiedziała: „Był zwykłym człowiekiem, który troszczył się o swoje ubranie, doił owce i wykonywał własne prace.”
(Fathul Baari).

W innym przekazie Urwah opowiedział, że jego ojciec powiedział: „Zapytałem Aiszę (niech Allah będzie z niej zadowolony), co Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) robił (jeśli chodzi o prace) w domu?” Odpowiedziała: „Zszywał swoje ubranie i naprawiał swoje buty, i wykonywał te same prace, które mężczyźni (zazwyczaj) wykonują w swoich domach.”
(Szamaa’il)

Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) również przekazuje, że „Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) służył swojej rodzinie, a gdy nadchodził czas modlitwy, wychodził, by się modlić.”
(Przekazali al-Buchari, at-Tirmizi, Ahmad)

To właśnie te wspaniałe cechy Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) sprawiły, że stał się on idealnym wzorem do naśladowania dla mężów. W rzeczywistości wyraźnie powiedział, że to on jest najlepszy wobec swoich żon. W przekazie zapisanym przez imamów Ahmada i Ibn Madżaha, Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Najlepsi spośród was są ci, którzy najlepiej traktują swoje kobiety (żony), a ja jestem najlepszy spośród was wobec moich żon.”
(Przekazali Ahmad i Ibn Madżah)

Na podstawie tych przekazów można wyraźnie zauważyć, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) poprzez swoje błogosławione słowa i czyny propagował dobre traktowanie swoich żon.

Poza tym Święty Koran również dostarcza jasnych wskazówek w tym zakresie.
W jednym z wersetów Allah pięknie opisuje relację między mężem a żoną, mówiąc: „One (wasze żony) są dla was jak szata, a wy jesteście dla nich jak szata.” (2:187)

Ten piękny opis w doskonały sposób podsumowuje relację męża do żony oraz żony do męża. Tak jak ubranie przylega do ciała i nic nie stoi między nim a ciałem, tak samo mąż i żona są ze sobą ściśle związani. Tak jak ubranie chroni człowieka przed upałem, zimnem i kaprysami pogody, tak mąż i żona chronią się nawzajem przed atakami społecznych zła i moralnych występków takich jak namiętności, nieprzyzwoitość, cudzołóstwo, nieprawość, uleganie popędom seksualnym itp. Mąż i żona są więc wzajemnym wsparciem, pocieszeniem i ochroną, idealnie do siebie dopasowanymi jak ubrania.

W innym wersecie Święty Koran określa żonę jako pole uprawne (ogród) dla męża. W rozdziale 2, wersecie 223, jest napisane: „Wasze żony są dla was jak pole uprawne”.

Tutaj relacja ta została porównana do tej, jaka istnieje między rolnikiem a jego polem, uprawiającym ziemię, i farmerem a jego ziemią. Tak jak rolnik podchodzi do swojego pola nie dla zabawy czy przyjemności, lecz z poważnym zamiarem uzyskania jak najlepszego plonu, dlatego ciężko pracuje, sieje nasiona i chroni pole oraz plony przed klęskami naturalnymi, a także przed wtargnięciem ludzi i zwierząt, tak samo mąż powinien traktować tę relację poważnie i nie uważać żony jedynie za źródło przyjemności. Powinien zapewnić jej i swoim dzieciom jak najlepsze utrzymanie, a także okazywać im uczucie, ochronę, bezpieczeństwo, wygodę i szczęście.**

Islam, po raz pierwszy w historii ludzkości (na ziemi), podniósł status kobiet z poziomu zwykłej własności, którą można posiadać i traktować jak przedmiot, do statusu istoty ludzkiej posiadającej prawa podobne do praw mężczyzny. W tym kontekście Święty Koran mówi: „A kobiety mają prawa podobne do praw, które są wobec nich, zgodnie z tym, co jest sprawiedliwe.” (2:228)

Na podstawie tych fragmentów oraz błogosławionych tradycji Świętego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) jasno wynika, że islam przekazał ogromną liczbę nauk dotyczących dobrego traktowania kobiet. Mężowie są zobowiązani przestrzegać tych nauk i iść śladami swojego Proroka, Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), który był najlepszym mężem dla swoich żon.

Jednak mimo że mężczyzna może nadal być wspaniały dla swojej żony, zdarzają się sytuacje, gdy żona popada w niewłaściwe postępowanie, niemoralność i grzechy. Czasem jest nakłaniana do złego przez przyjaciół lub członków rodziny, a niekiedy sama naturalnie skłania się ku takiemu zachowaniu. Te negatywne zachowania (ze strony kobiety), jeśli nie zostaną skorygowane, mogą wywierać duże napięcie na małżeństwo i mogą również powodować trudności w przyszłości dzieci. To właśnie w celu rozwiązania takich kwestii Allah objawił w Świętym Koranie werset, który określa wskazówki dotyczące postępowania w tego typu sprawach.

UPOMINANIE (KOREKTA) ŻONY

Werset mówiący o korekcie żony znajduje się w rozdziale 4, wersecie 34 i brzmi: „Co do tych kobiet, u których dostrzeżecie złe postępowanie, najpierw upomnijcie je, następnie odmawiajcie spania z nimi, a jeśli to nie poskutkuje, uderzcie je (lekką karą, jeśli jest to skuteczne)”.

W odniesieniu do tego wersetu, zmarły wielki mufti Pakistanu, Mufti Muhammad Shafi (niech Allah będzie z niego zadowolony), przedstawił w swojej książce Ma’ariful Quran wspaniałe wyjaśnienie.

Pisze on: „Święty Koran daje mężczyznom trzy metody poprawy zachowania żon. Należy je stosować w kolejności, w jakiej zostały wymienione. Werset mówi: Jeśli obawiacie się lub spotykacie się z nieposłuszeństwem ze strony kobiet, pierwszym krokiem do ich poprawy jest rozmowa z nimi w sposób miły i łagodny. Jeśli jednak pozostaną uparte i nie zmienią swojego postępowania tylko na podstawie pojednawczych rad, następnym krokiem jest nie dzielenie z nimi tego samego łoża, aby mogły zrozumieć niezadowolenie męża wyrażone poprzez tę symboliczną separację i poczuć skruchę za swoje zachowanie. Święty Koran używa słowa „w łożach”. Stąd właśnie uczeni muzułmańscy wywnioskowali, że to oddzielanie powinno ograniczać się do „łoża”, a nie do całego „domu”. Innymi słowy, kobieta nie powinna być pozostawiona sama w domu, co z pewnością mocniej zraniłoby jej uczucia i zwiększyłoby prawdopodobieństwo dalszych napięć w relacjach.”

Pewien towarzysz przekazuje: „Powiedziałem: O Wysłanniku Allaha, jakie prawa mają nasze żony wobec nas?” On odpowiedział: „Że karmisz je, gdy sam jesz; zapewniasz im odzież do noszenia, jeśli sam ją posiadasz; nie uderzasz ich w twarz i nie obrażasz ich słowami; oraz nie zostawiasz ich na uboczu, chyba że w obrębie domu.”
(Mishkat, str. 281)

Jeśli to łagodne upomnienie nie przyniesie skutku, dozwolona jest również pewna korekcyjna forma lekkiego „uderzenia” jako ostateczność, oczywiście w taki sposób, by nie uszkodzić ciała, ani nie przekroczyć granic powodujących ból czy uszkodzenie skóry czy kości. Natomiast klapsy czy uderzenia w twarz są absolutnie zabronione.

Pierwsze dwie metody upomnienia, czyli „próba przekonania” oraz „oddzielenie w łożach”, są w dużej mierze przejawem szlachetności wobec arogancji i braku kompromisu. Prorocy oraz ich pobożni naśladowcy opowiadali się za nimi i praktykowali to, co głosili — jest to fakt potwierdzony. Jednak trzecia metoda upomnienia, czyli uderzenie, została dozwolona jako ostateczna opcja i to w określony sposób. Równocześnie z tym przywilejem dla mężczyzn pojawia się w hadisach stwierdzenie, że „dobrzy spośród was nigdy nie uderzą kobiet”. Zatem takie działanie nie jest nigdzie odnotowane u błogosławionych Proroków Allaha.

Według przekazu córki Sayyidiny Abu Bakra (niech Allah będzie z niego zadowolony), przytoczonego przez Ibn Sa’da i al-Baihaqiego, bicie kobiet było całkowicie zabronione na samym początku, jednak skutkowało to ich nadmierną dominacją, w związku z czym pozwolenie na to zostało ponownie przywrócone.

Obecny werset odnosi się do jednego z takich wydarzeń, które można określić jako tło (przyczynę) jego objawienia. Sayyidina Zayd ibn Zuhayr ożenił swoją córkę, Sayyidah Habibah, z Sayyidiną Sa’dem ibn Rabi’. Podczas pewnej kłótni mąż uderzył ją policzkiem. Sayyidah Habibah poskarżyła się ojcu, który zabrał ją do Świętego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) oświadczył, że Habibah ma prawo uderzyć Sa’da równie mocno, jak on ją uderzył. Po usłyszeniu tej decyzji Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) udali się do domu, by się zemścić na Sa’dzie. Wtedy objawiony został werset, w którym dozwolone jest uderzenie kobiet jako ostatnia możliwość, ale nie zezwala się na odwetu czy zemsty wobec mężczyzn. Wkrótce po objawieniu tego wersetu Święty Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wezwał oboje i nakazał im przestrzegać nakazu od Allaha Wszechmogącego, jednocześnie znosząc swoje pierwsze polecenie zezwalające na szukanie zemsty.

Pod koniec wersetu jest powiedziane: „Jeśli zaś one wam ustąpią, nie szukajcie dla nich sposobu [na dalsze karcenie]”. Oznacza to, że jeśli kobiety poprawią się po zastosowaniu tej potrójnej metody, mężczyźni powinni wybaczyć i zapomnieć o przeszłych wydarzeniach oraz unikać szukania pretekstów do krytyki z błahych powodów, ponieważ władza Allaha obejmuje wszystko.
(Ma’ariful Quran, tom 2, str. 393–395).

Z powyższych wyjaśnień wynika jasno, że Święty Koran nakłada na męża trzy kroki, które powinien podjąć, aby poprawić zachowanie żony. Są to w rzeczywistości środki, które, jeśli zostaną zastosowane, mogą uratować małżeństwo przed rozstaniem i rozwodem. Jak już wspomniano, te trzy kroki muszą być realizowane etapami. Nie można przejść do trzeciego etapu, nie przechodząc wcześniej przez etapy pierwszy i drugi. Innymi słowy, kiedy pojawia się jakieś złe zachowanie ze strony żony, mąż jest zobowiązany najpierw spokojnie z nią porozmawiać, aby ją naprowadzić na poprawę. Jeśli po pewnym czasie rozmów żona nie zmieni swojego postępowania, mąż musi przejść do kolejnego kroku, którym jest powstrzymanie się od spania z nią w tym samym łożu. Oczekuje się, że ten drugi krok może przynieść pozytywne efekty w poprawie nieposłusznej żony.

Jeśli po zastosowaniu tego kroku nie przyniesie on efektu, mąż może przejść do ostatniego etapu, którym jest lekkie upomnienie, jeśli wie, że może to poprawić żonę. Jednak upomnienie to nie może być surowe ani ostre, i nie może powodować żadnej formy bólu czy urazu u żony. Ważną rzeczą do zauważenia w tym wersecie jest to, że Allah dał trzy etapy poprawy, gdy jest oczywiste, że żona jest jawnie nieposłuszna i dopuszcza się złego postępowania. Jeśli tak nie jest, to uderzanie żony jest całkowicie haram (zakazane w islamie).

Dlatego należy rozumieć, że różne przypadki przemocy domowej, które zdarzają się z powodu drobnych spraw i nieporozumień między małżonkami, nie mogą być usprawiedliwieniem do lekkiego upomnienia, o którym mowa w powyższym wersecie. W wielu z tych przypadków przemoc domowa wynika z regularnych nieporozumień, zaognionych kłótni, walki o dominację męską, silnej złości męża, a także z niewypełniania przez męża praw żony i braku szczerości w małżeństwie.

W takich sytuacjach często okazuje się, że żona nie jest winna nieposłuszeństwa ani złego postępowania — jest to po prostu gwałtowna reakcja męża. Czasem „bicie żony” ma miejsce, gdy żona nie przygotowała posiłku, nie wyprała ubrań męża lub z innych drobnych powodów o podobnym charakterze. We wszystkich tych przypadkach islam stanowczo potępia uderzanie żony, ponieważ nie udziela na to żadnego pozwolenia.

Zezwolenie na karcenie żony oraz sposób tej dyscypliny zostały określone w powyższym wersecie (tj. 4:34) i dotyczą wyłącznie sytuacji, gdy nieposłuszeństwo oraz złe zachowanie lub przewinienie ze strony żony jest wyraźnie widoczne. Nie rozciąga się to na inne, wcześniej wspomniane sytuacje.

Przekaz Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wyjaśnia również, jaki charakter ma złe postępowanie ze strony żony, które upoważnia do upomnienia, o którym mowa w wersecie 34 sury An-Nisa. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) wygłosił swoje pożegnalne przemówienie podczas ostatniej pielgrzymki i powiedział do swoich towarzyszy oraz wyznawców:

„O ludu! Są prawa wobec waszych kobiet, które na was ciążą, i są prawa wobec was, które na nich ciążą. Co do praw, które na nich ciążą wobec was, to nie powinny pozwolić, by ktoś inny niż wy depcze wasze łoża, nie powinny też wpuszczać do waszych domów osób, których nie lubicie bez waszej zgody, i nie powinny popełniać występku. Jeśli popełnią to, Allah dał wam pozwolenie, by je upominać, oddzielić się od nich w łożach oraz uderzyć je, nie powodując bólu, krzywdy ani obrażeń. Jeśli powstrzymają się (od tego złego postępowania) i będą wam posłuszne, to obowiązkiem waszym jest zapewnić im jedzenie i odzież w dobroci. A ja rozkazuję wam, abyście dobrze traktowali kobiety (swoje żony), ponieważ całkowicie się wam poddały w waszych domach, nie posiadając nic dla siebie. Wy zaś przyjęliście je jako powierzenie od Allaha i czerpiecie korzyści dzięki słowu od Allaha. Tak więc bójcie się Allaha wobec kobiet (swoich żon) i nakazuję wam, abyście dobrze je traktowali.”
(Ibn Hisham)

Z powyższego jasno wynika, że zezwolenie na upomnienie pojawia się wtedy, gdy kobieta jest winna poważnego przewinienia i może być zaangażowana w czyny, które wzbudzają brak zaufania w małżeństwie (jak wspomniano wcześniej).

Aby docenić łagodność i umiarkowanie tego zezwolenia na upomnienie, można po prostu spojrzeć na zachowanie osób niemuzułmańskich, gdy dowiadują się, że ich żony uczestniczą w takich czynach, które zostały opisane w powyższej tradycji. Ich postępowanie w takich sytuacjach bywa czasem gorsze niż u zwierząt. Publicznie obrażają swoje żony, biją je po twarzy na oczach innych, odchodzą od nich, zostawiając je samotne na ulicach, w sklepach, restauracjach, a nawet w domach. Ich gniew, temperament i zachowanie w większości przypadków stoją w sprzeczności z dobrym postępowaniem. W porównaniu do tego, można jednoznacznie stwierdzić, że wskazówki podane przez Koran w tym zakresie są nacechowane dobrymi obyczajami, etykietą, właściwym zachowaniem i wysokim poziomem dyscypliny.

Jeśli chodzi o uderzenie, które jest dozwolone jako ostateczność, nie wolno tego robić w twarz. Jest to zabronione i całkowicie potępione w tradycjach.

Po drugie, jak już podkreślono wcześniej, uderzenie nie może powodować bólu, szkody ani urazu u żony.

W tym kontekście zapisano w jednym przekazie, że wielki tabi’i (uczony) Ataa zapytał swojego nauczyciela, Abdullaha b. Abbasa (niech Allah będzie z niego zadowolony) — towarzysza Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim): „Czym jest uderzenie bez wyrządzenia szkody (o którym mowa w Koranie i Sunnie)?” On (Abdullah b. Abbas) odpowiedział: „To uderzenie miswakiem lub czymś małym podobnym.”
(Ibn Jareer, Tafseer Al Qurtubi, tom 5, str. 166).

(Uwaga – miswak to mała gałązka o długości około sześciu (6) cali i średnicy około pół cala (1/2”).)

Z tego można dobrze zrozumieć, że z tak małej gałązki nie może wypłynąć żadne poważne zranienie, jeśli jest używana do lekkiego upomnienia.

Z powyższego wyjaśnienia wynika również jasno, że werset Świętego Koranu nie popiera obecnych przypadków przemocy domowej, które mogą mieć miejsce między małżonkami, gdzie kobiecie wyrządzana jest poważna krzywda i niesprawiedliwość.

Alhamdulillah, wszelka chwała należy się Allahowi, który dał nam doskonały wzór postępowania oraz wskazówki, jak kontrolować nasze zachowanie i emocje w każdej sytuacji. W tym wersecie Allah nakreślił wiernym wzór szlachetnego postępowania w przypadku nieposłuszeństwa żony. Dzięki tym wskazówkom muzułmanin jest w stanie panować nad swoim temperamentem i gniewem oraz ograniczyć się do czynu, który nie wyrządza krzywdy nikomu, włącznie z żoną.

Dziś widzimy, że ponieważ niemuzułmanie nie mają tych pięknych wskazówek, dopuszczają się poważnych przewinień wobec swoich żon. Biją je jak zwierzęta, chłostają pasami i kijami, tną nożami i brzytwami. Niektórzy mordują swoje żony, strzelają do nich, odcinają im gardła i trują.

Bardzo smutne jest to, że świat pełen jest takich krzywd wyrządzanych kobietom, a media i tak zwani przywódcy nie mówią o tym głośno. Tak zwany współczesny człowiek nie sprzeciwia się temu, przywódcy religijni innych wyznań nie potępiają tego, media nie nagłaśniają wielu z tych okrucieństw, a tymczasem piękne rady zawarte w Koranie są przedstawiane niemuzułmańskiemu światu jako zachęta do bicia kobiet. To poważne fałszerstwo z ich strony i jest to dalekie od prawdy.

Na zakończenie powiedzmy, że Allah dał islam jako kompletny sposób życia, a ta doskonałość obejmuje również sposób radzenia sobie z kwestią żony, która przejawia złe postępowanie lub przewinienia.

Niemuzułmanie mogą postrzegać to jako surową karę, ale w rzeczywistości jest ona znacznie łagodniejsza niż to, przez co wiele niemuzułmańskich żon musi przechodzić, gdy zostaną przyłapane na złym postępowaniu przez swoich mężów. Liczne raporty pokazują, że kiedy mężczyzna odkryje, że jego żona go zdradza, sięga po najbardziej okrutne i złowrogie formy kary, aby ją ukarać. W niektórych przypadkach żona nawet traci życie.

Mądrość stojąca za przekazaniem tych wskazówek muzułmanom wynika z faktu, że jeśli żona nie zostanie poprawiona z powodu swojego złego postępowania, nieposłuszeństwa czy przewinienia (a następnie się nie poprawi), jej zachowanie ostatecznie nadwyręża małżeństwo, które może skończyć się rozwodem. Rozwód w takiej sytuacji niesie ze sobą ogrom nowych problemów, szczególnie gdy dotyczy dzieci. Stres, depresja, brak ojcowskiej ochrony i przewodnictwa oraz brak matczynej czułości i miłości przyczyniają się do zniszczenia przyszłości dzieci, gdy ich rodzice się rozwodzą.

W wielu przypadkach żona musi wrócić z pustymi rękami do domu rodziców po wielu latach pięknego małżeństwa. Samotność, smutek, brak miłości i uwagi oraz ból związany z rozwodem ją niszczą i są znacznie bardziej dotkliwe niż lekkie upomnienie, które mogło poprawić sytuację i zapobiec rozwodowi.

Dlatego niezwykle ważne jest, aby dostrzegać pozytywne skutki wskazówek Koranu i doceniać mądrość Prawodawcy (Allaha), zanim padnie się ofiarą myślenia opartego na antyreligijnym podejściu.

Prawo koraniczne zawarte w powyższym wersecie zostało objawione ponad 1400 lat temu. Ludzie z różnych kultur, ras i wyznań przeczytali je i poznali jego treść. Miliony ludzi z różnych krajów przyjęły islam na przestrzeni wieków — od najdalszych zakątków Wschodu po Zachód, od Północy po Południe. Każde plemię, region i prowincja przyjęły islam ze względu na jego piękne nauki i wskazówki. Prawo koraniczne stało się prawem państwowym w Hiszpanii, Chinach, Turcji, Afryce, Indiach i wielu innych krajach. Wszyscy je zaakceptowali, docenili i przekształcili swoje życie dzięki cudownym efektom nauk Koranu. Historia dostarcza licznych dowodów na to, że przez 1400 lat, przemierzając różne ziemie, kultury i rasy, nikt nie sprzeciwiał się, nie potępiał ani nie krytykował prawa Świętego Koranu mówiącego o napominaniu nieposłusznej lub postępującej niewłaściwie żony. Wręcz przeciwnie — ludzie je doceniali i stosowali, dzięki czemu mogli dostrzec wielką mądrość zawartą w tym prawie.

Dopiero w naszych tak zwanych nowoczesnych czasach niektórzy niemuzułmanie z zachodniego społeczeństwa podnieśli głos przeciw boskim, danym przez Boga prawom Koranu. To właśnie ci ludzie przyznali licencję na lesbizm i homoseksualizm. Dla nich nie ma różnicy między moralnością a niemoralnością, przyzwoitością a nieprzyzwoitością. Wyznają religię „Nie ma Boga”, „Nie ma granic” i „Nie ma ograniczeń”.

To właśnie ci krytycy islamu ozdabiają się nieprzyzwoitością i bezprawiem, kroczą drogą swawoli i wolności, a religię (zwłaszcza islam) uważają za przestarzałą i rzeczą z przeszłości.

Jako muzułmanie musimy uważać ich za agentów Szatana, którzy pragną zwodzić i wprowadzać wiernych w błąd. Ich głosy będą się nasilać, ponieważ współczesny świat sprzyja im, jednak nie powinniśmy zwracać uwagi na to, co mówią. Musimy dbać o naszą religię, zachować naszą wiarę i wiedzieć, że islam jest drogą prawdy, sukcesu i zbawienia.

A Allah wie najlepiej.
Mufti Waseem Khan

https://islamqa.org/hanafi/darululoomtt/147677/correcting-a-disobedient-wife/