Czym jest prawdziwy islam?
W podróży przez islam, spotkasz wiele grup, z których wszystkie twierdzą (bez wątpienia szczerze w to wierząc), że reprezentują "prawdziwy" islam. Jest to nieunikniony efekt ograniczenia ludzkiego umysłu w kontakcie z nieskończoną wielkością Boskości, którą wielu próbuje wbić ostateczną prawdę we własny światopogląd, zniekształcając ją i ograniczając.
Wielki mistyk i poeta suficki Rumi powiedział:
„Wszyscy chcieli zostać moimi przyjaciółmi poprzez swoje rozumienie mnie / lecz przegapili sekret, który był we mnie!”
Dlatego właśnie Allah oraz Błogosławiony Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Boże nad Nim i Jego rodziną) ostrzegali przed niebezpieczeństwami samodzielnej interpretacji Objawienia bez głębokiego wglądu, długiego szkolenia i bez udziału w kolegialnych procesach konsultacyjnych w ramach tradycji uczonych.
Nasz mistrz, Ali — niech Bóg rozświetli jego oblicze — przekazał nam słowa mądrości, które są szczególnie istotne w Twoim przypadku:
„Prawdy nie poznaje się przez ludzi — raczej poznaj prawdę, a wtedy poznasz jej ludzi.”
Sytuacja staje się jeszcze bardziej problematyczna, gdy grupy stają się ekskluzywne — twierdząc nie tylko, że prawda jest po ich stronie, ale że tylko po ich stronie i nigdzie indziej. Strzeż się tych, którzy zawężają Boże miłosierdzie, ogłaszając, że szeroka, jasna, dobrze oświetlona droga islamu (mahhajatan bayda) jest w rzeczywistości chwiejnym mostem nad przepaścią!
To nigdy nie było drogą tradycyjnego, ortodoksyjnego islamu — wręcz przeciwnie, Prorok (pokój i błogosławieństwo nad Nim i Jego rodziną) surowo przestrzegał przed niebezpieczeństwem oskarżania innych o niewiarę:
„Gdy jeden muzułmanin oskarża drugiego o niewiarę, to na pewno jeden z nich nią zawinił.”
Ostro również upomniał Usamę ibn Zajda (jednego ze swoich najbardziej ukochanych młodych towarzyszy) za zabicie wroga na polu bitwy, mimo że ten przed ciosem wykrzyknął wyznanie wiary. Nawet jeśli pokonany człowiek najprawdopodobniej próbował tylko ratować własne życie, Prorok (s) powiedział do Usamy:
„Czy zajrzałeś do jego serca i ustaliłeś prawdę?!”
Oba te hadisy pokazują, że należy zakładać wiarę nawet przy najmniejszych jej oznakach.
Zgodnie z tym jedno z najbardziej powszechnie uznawanych wyznań wiary w islamie — Aqida Tahawiyya — wyraźnie stwierdza:
„Nie czynimy niewierzącym żadnego z tych, którzy modlą się w kierunku naszej Qibli...”
Abu Hanifa, który był wielkim teologiem, jak i prawnikiem, jest dobrze znany z powiedzenia:
„Jeśli jakieś stwierdzenie zawiera 99 możliwych interpretacji jako niewiara i tylko jedną jako wiarę — odrzuć te 99!”
Uczeni Ahl as-Sunna byli zawsze bardzo ostrożni w osądzaniu ludzi jako niewierzących, co jasno wynika z wielu ich wypowiedzi.
Grupy, które wspomniałeś w swoim e-mailu (których nie będę tutaj nazywał), niestety są znane z tego rodzaju ekskluzywizmu, i bez względu na to, jaką inną korzyść można wynieść z ich towarzystwa (bo muzułmanie wszystkich nurtów mają ze sobą znacznie więcej wspólnego niż różnic), należy bardzo uważać na twierdzenia typu: „tylko my pójdziemy do raju!”
Na „pociąg pokoju” Bożego miłosierdzia zmieści się znacznie więcej pasażerów!
Abd Faqir
Asim
Sprawdzone i zatwierdzone przez Faraza Rabbaniego